Vikupistlar forstjóra

Stefnumótunarfundur Grundarheimilanna

Stjórn Grundarheimilanna hefur haldið tvo stefnumótunarfundi á ári, yfirleitt í mars og október. Í síðasta pistli sagði ég ykkur frá undirbúningsfundi með heimilismönnum Grundarheimilanna, aðstandendum þeirra og nokkrum íbúum íbúða 60+ í Mörkinni. Sá fundur var haldinn til að fá fram sjónarmið notenda þjónustunnar, hvað gengur vel, hvað má betur fara og svo framvegis. Með þeim pistli fylgdi einnig slóð á netkönnun til aðstandenda vegna umönnunarþjónustu og annarra þjónustu sem við veitum á Grundarheimilunum þremur. Það er skemmst frá því að segja að við fengum mjög góð svör úr könnuninni ásamt mörgum góðum ábendingum á fundinum. Þessar niðurstöður ásamt efni úr ýmsum áttum var tekið til umfjöllunar á stórum stefnumótunarfundi Grundarheimilanna sem haldinn var í gær. Á fundinn mættu rúmlega 30 manns sem samanstóð af stjórn Grundarheimilanna, nokkrum millistjórnendum og almennum starfsmönnum í umönnun. Undirbúningsvinna vegna fundarins og úrvinnsla hans er í höndum Arnars Pálssonar frá Arcur, en hann hefur verið með okkur í stefnumótunarvinnu í all mörg ár. Snillingur þar á ferð. Fundurinn tókst vel í alla staði og það verður spennandi að sjá endanlegar niðurstöður úr þeim fimm vinnuhópum sem unnu að verkefnum sem Arnar setti okkur fyrir. Þessar niðurstöður og tillögur hópanna fimm verða svo lagðar fyrir stjórn Grundarheimilanna og í framhaldinu framkvæmdastjórn. Þar verða málin rædd, einhverjar beinar tillögur settar í þann farveg sem telst skynsamlegur og aðrar skoðaðar betur. Þakka ég öllum kærlega fyrir þeirra aðkomu að þessari mikilvægu vinnu, með fundarsetu, svörum á könnun og með hvaða öðrum hætti. Ykkar framlag er mikils virði. Það er hverju fyrirtæki bráðnauðsynlegt að horfa til framtíðar, skoða hvað má gera betur, hvað hefur gengið vel og gera áætlanir til framtíðar varðandi rekstur og þjónustu. Það höfum við á Grundarheimilunum gert um árabil og verður svo áfram. Kveðja og góða helgi, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Væntanleg stefnumótunarvinna

Stjórn Grundarheimilanna hefur haldið tvo stefnumótunarfundi á ári, yfirleitt í mars og október. Það var að frumkvæði stjórnarformanns Grundarheimilanna Jóhanns J. Ólafssonar að við hófum þessa vinnu með svo markvissum hætti og hefur að mínu mati skilað góðum árangri. Þessir fundir hafa ýmist verið eingöngu með stjórnarmönnum Grundarheimilanna og ráðgjöfum en stundum höfum við útvíkkað hópinn og bætt við hann nokkrum lykilstarfsmönnum heimilanna. Í ár þá verður sá háttur hafður á, að við bjóðum á undirbúningsfund nokkrum heimilismönnum, íbúum íbúðanna og aðstandendum. Sá fundur er haldinn í dag föstudaginn 24. febrúar. Á fundinum leitum við eftir því hvað gengur vel í starfinu og þjónustunni og hvað má fara betur. Til að fá álit sem flestra er auk fundarins efnt til könnunar á meðal aðstandenda og íbúa íbúðanna. Linkurinn er þessi: https://www.surveymonkey.com/r/grund Tekur stutta stund að svara og hentugt að fá svör og viðhorf sem flestra. Niðurstöður undirbúningsfundarins og könnunarinnar verða síðan nýttar til frekari úrvinnslu á stóra stefnumótunardeginum sem er fyrirhugaður um miðjan mars. Á mars fundinum munu auk stjórnar og ráðgjafa mæta nokkrir starfsmenn Grundarheimilanna sem munu marka stefnu þessara heimila og fyrirtækja til næstu ára. Sú stefna er reyndar, eins og áður sagði, skoðuð og eftir atvikum endurskoðuð tvisvar sinnum á ári. Að horfa fram í tímann er bráðnauðsynlegt í öllum fyrirtækjarekstri ásamt því að hlusta á óskir og þarfir þeirra sem búa hjá okkur á Grundarheimilunum þremur eða hjá Íbúðum 60+. Kveðja og góða helgi, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Konudagurinn

Konudagurinn er haldinn hátíðlegur næsta sunnudag. Fer ekki í tilurð dagsins en hann er finnst mér svona á pari við bóndadaginn sem er fyrsti dagur í þorra. Á konudegi gefa flestir/sumir karlmenn konum sínum blóm, konfekt eða eitthvað annað fallegt og gott. Það hefur verið allskonar hjá mér í þessu í gegnum árin. Einstaka sinnum blóm, en þó oftar einhver falleg og áhugaverð hönnunarblöð sem minn betri helmingur kann mjög vel að meta. Sjaldan ef nokkkurn tíma konfekt. Við á Grundarheimilunum ákváðum að gefa öllum heimiliskonum heimilanna þriggja rós í tilefni dagsins, var gert á Grund í fyrra og er nú yfirfært á heimilin þrjú. Fallegt. Valentínusardagurinn er svo annar svona konudagur. Haldinn hátíðlegur 14. febrúar ár hvert og er sagður dagur elskenda. Algjört bull finnst mér, amerískur siður sem að seljendur blóma, konfekts og allskonar svona konuvara hafa innleitt og auglýsa grimmt hitt og þetta til að gefa elskunni á þessum degi elskenda. Hef aldrei, og mun aldrei, taka þátt í því rugli. En hugsum hlýtt til okkar ástkvenna og gleðjum þær með einhverjum fallegum hætti á sunnudaginn kemur 😊

Einn einn tveir dagurinn

Þann ellefta febrúar ár hvert er haldinn hátíðlegur einn einn tveir dagurinn. Símanúmer Neyðarlínunnar sem allir landsmenn ættu að þekkja og nota eftir því sem við á, ellefti annar. Við í björgunarsveitunum fáum smáskilaboð frá Neyðarlínunni þegar einhver þarfnast aðstoðar og lögreglu- og sjúkraflutningamenn komast ekki á staðinn. Einnig ef einhver er týndur, fastir bílar á Hellisheiðinni eða við þurfum að loka henni í vondum veðrum. Í fyrra fengum við í Hjálparsveit skáta Hveragerði yfir 50 slík skilaboð. Mikið af óveðursútköllum, föstum bílum, fólki í vandræðum í vondu veðri og svo framvegis. Það er tilvalið að nota þennan dag til að minna okkur öll, sérstaklega ungu börnin, á að þetta númer er það mikilvægasta sem við eigum til. Í allri neyð er afar brýnt að hringja strax. Neyðarverðir Neyðarlínunnar eru fljótir að meta hættustigið og kalla eftir viðeigandi björgum. Þeir sem hringja inn þurfa helst að vera rólegir (veit að það er ekki alltaf hægt í erfiðum aðstæðum), gefa upp nafn, staðsetningu og hvað kom fyrir. Lýsa aðstæðum, veðri ef við á og svo framvegis. Neyðarvörðurinn leiðir síðan símtalið og kemur viðeigandi björgum á staðinn. Notum einn einn tveir, ekki hundraðogtólf, því þau sem yngri eru bera frekar skynbragð á fyrri tölurnar. Kveðja og góða helgi, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Jákvæðar fréttir úr Ási

Í janúarbyrjun fékk ég gleðitíðindi af væntanlegri byggingu nýs hjúkrunarheimilis í Ási. Tölvupóst frá Framkvæmdasýslunni – Ríkiseignum, þar sem fram kemur að fjórir aðilar hafa áhuga á að hanna og byggja nýtt 22 rúma hjúkrunarheimili gegnt því gamla, norðan megin við Hverahlíðina. Fyrri hluta síðasta árs fékkst enginn til verksins þannig að umskiptin eru mikil og því ber að fagna. Þessir aðilar fá til ráðstöfunar, ef þannig má að orði komast, ákveðna fjárhæð til að hanna, byggja og skila fullbúnu framangreindu heimili í takt við þá skilalýsingu sem fyrir liggur. Þær hugmyndir sem þessir fjórir skila, verða síðan rýndar af dómnefnd sem velur þá tillögu sem þykir vera best. Tímaáætlunin hljóðar upp á skil á þessu nýja fína húsi þann 11. mars árið 2025. Finnst það heldur bjartsýnt en á sama tíma vona ég svo sannanlega að þetta gangi eftir. Við höfum beðið heldur lengi eftir þessu nýja húsi og það er löngu tímabært að það rísi. Í beinu framhaldi af byggingu nýja heimilisins munum við taka það gamla í gegn. Tveggja manna herbergin verða aflögð og úr þeim útbúið eins manns herbergi með sér baðherbergi. Með þessum breytingum fækkar rýmum á móti þeim nýju og þegar upp verður staðið vænti ég þess að fjöldi hjúkrunarrýma í Ási verði á pari við það sem verið hefur undanfarin ár. Með þessum línum þakka ég hinu opinbera, ríki og Hveragerðisbæ, kærlega fyrir að standa að þessari framkvæmd með þessum hætti. Ríkið greiðir 85% og Hveragerðisbær 15%. Sú mikla bót á húsnæðismálum hjúkrunarheimilisins í Ási er löngu tímabær og verður fagnað með bros á vör og sól í hjarta. Kveðja og góða helgi, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Til eftirbreytni

Framkvæmdasýslan – Ríkiseignir auglýstu nýlega fyrir hönd ríkissjóðs eftir 4 til 8 þúsund fermetra húsnæði. Sem ráðgert er að nota fyrir 60 – 120 hjúkrunarsjúklinga á höfuðborgarsvæðinu í sólarhringsþjónustu. Sem sagt dæmigert hjúkrunarheimili. Og augljóst er að nú skal greiða leigu fyrir húsnæðið þar sem talað er um undirritun leigusamnings. Samnings sem verður til allt að 20 ára með möguleika á 10 ára framlengingu. Athygli mína vakti afar stuttur frestur til að skila inn tilboði, oft á hinn veginn hjá hinu opinbera, en þörfin er brýn og því nauðsynlegt að bregðast skjótt við. Með þessari auglýsingu hefur orðið feikn mikil og jákvæð breyting á afstöðu ríkissjóðs/ríkisvaldsins til þess að greiða leigu fyrir það húsnæði sem nýtt er undir hjúkrunarþjónustu og umönnun þeirra sem eldri eru og þurfa á slíku skjóli að halda. Fyrir rétt rúmlega tveimur árum töpuðu Grundar- og Hrafnistuheimilin í Hæstarétti máli sínu á hendur sama framangreinda ríkisvaldi, þess efnis að fá greidda sanngjarna húsaleigu fyrir það húsnæði sem félögin útvega til reksturs hjúkrunarrýma. Þessi auglýsing er því algjör himnasending og staðfestir hér með ríkan vilja ríkisvaldsins til að greiða, og þá væntanlega öllum, ekki bara sumum, sanngjarna húsaleigu fyrir það húsnæði sem nýtt er undir öldrunarþjónustu hér á landi. Það eru greinilega bjartari tímar framundan enda batnandi mönnum best að lifa. Kveðja og góða helgi, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur

Flestum okkar finnst sjálfsagt að búa við góða heilsu. Ég hef í það minnsta verið heppinn hingað til og verið heilsuhraustur það sem af er ævi. Minnist þess ekki að hafa legið á sjúkrahúsi eða veikst alvarlega. En það er síður en svo sjálfgefið hjá síðmiðaldra manni eins og mér. Engu að síður getur maður gleymt sér og fundist lífið eitthvað ómögulegt þegar það í raun blasir við manni, fullt af tækifærum og skemmtilegheitum. Sleit sin í löngutöng um daginn, líklega í flugeldasölunni. Fremsta kjúkan lafði aðeins niður og ég fór ekki strax til læknis. Kíkti á HSU í síðustu viku og fékk þá þessa niðurstöðu með slitnu sinina. Og þar sem ég hafði trassað að láta kíkja á þetta þarf ég að vera með spelku á fingrinum næstu sjö vikurnar. Hefur aðeins takmarkandi áhrif á mig, get til dæmis ekki tekið þátt í björgunarsveitarstörfum af neinu viti fyrr en í mars. Var smá svekktur til að byrja með en var kippt gersamlega niður á jörðina í síðustu viku. Þurfti að fara í verslunina Stoð í Hafnarfirði að kaupa mér aðeins stærri spelku á puttann. Á undan mér í búðinni var ung kona, rúmlega tvítug, mjög líklega með einhvern ólæknandi vöðvarýrnunarsjúkdóm, var frekar veikburða að sjá. Hún var að fá nýjar hækjur og á hækjurnar var verið að setja færanlegan brodd til að setja niður til notkunar í hálkunni. Síðan var hægt með einu handtaki að setja broddinn til hliðar. Andlit hennar ljómaði yfir því sem hún var að fá og ég heyrði á henni hvað hún var glöð með þetta allt saman, hækjurnar og fiffið sem fólst í því að setja broddinn niður með einu handtaki. Ég dauðskammaðist mín yfir því að hafa dottið í hug að kvarta, reyndar bara innra með mér og við Öldu, vegna þessarar litlu fingurspelku. Ég get verið alveg klikk. Þarna sá ég hversu lánsamur ég hef verið í gegnum tíðina og hef í raun yfir engu að kvarta. Munum þetta dæmi mitt næst þegar við dettum í einhvern dökkálfagír út af einhverjum smámunum, vondu veðri, óþekkum börnum eða slitnum sinum. Hlutskipti okkar gæti orðið að fagna með bros á vör og þakklæti brodd á hækjum, sem við þyrftum að nota fyrir lífstíð. Kveðja og góða helgi, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Væg einkenni

Var að spjalla við eiginkonuna og annan samstarfsmann um daginn. Ég eitthvað smá utan við mig og Alda segir að ég hafi öll einkenni athyglisbrests og ofvirkni. Ég, í alvörunni, hafði aldrei leitt hugann að þessu og brá talsvert. Hef svo sem gert mér grein fyrir því að ég er tiltölulega virkur og þokkalega duglegur að eðlisfari, en hafði aldrei leitt hugann að þessu áður. Fannst einhver veginn að flestir sem hefðu slík einkenni væru á einhvers konar lyfjum eða meðferðum vegna þessa. Og ég hef aldrei tekið nein slík lyf eða spáð í einhvers konar meðferð. Ferlegir fordómar og fáfræði af minni hálfu, en ég viðurkenni það þó, segi nánast alltaf það sem mér finnst. Á það reyndar til að gleyma hlutum, vaða úr einu í annað, var í eldhúsinu áðan að taka úr uppþvottavélinni, datt þá í hug að sækja kjöt í frystinn niðri fyrir annað kvöld, hætti að taka úr hálfri vélinni, fór niður og tók úr þvottavélinni og setti í þurrkarann og gleymdi að taka kjötið úr frystinum. Týni hlutum tiltölulega auðveldlega, legg þá frá mér í hugsunarleysi og man svo ekkert hvar ég skildi þá eftir. Finn þá stundum nokkrum dögum síðar, eða bara alls ekki. Finn ekki, þrátt fyrir talsverða leit, einhverja hluti sem eru svo beint fyrir framan mig, næ bara ekki einbeitingu í leitinni. Þegar ég skrifa á lyklaborðið skrifa ég stundum stafi úr næsta eða þarnæsta orði, er kominn á undan mér í huganum og átta mig ekki á því fyrr en ég er í raun kominn í næsta orð, án þess að vera búinn að skrifa orðið sem er á undan. Er eins og áður sagði frekar ör, snöggur til, og jafnvel hvatvís. Hef þó aðeins, held ég, róast með árunum. Hef þó gengið þokkalega í skóla hingað til en líklega hefði ég verið settur á einhver lyf ef ég hefði fæðst þrjátíu árum síðar. Líður bara vel með þessa greiningu eiginkonunnar en velti þessum hlutum þó aðeins fyrir mér. Ætla þó ekki að grípa til neinna aðgerða eða leita mér greiningar eða hjálpar. Líkar bara ágætlega við mig eins og ég er. Og líklegast hef ég bara allnokkur einkenni athyglisbrests og ofvirkni, ekki væg. Ég segi bara eins og hálfnafni minn: „Ég er eins og ég er.“ Kveðja og góða helgi, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Nýtt ár handan við hornið

Enn eitt skemmtilegt, viðburðar- og árangursríkt árið er rétt að renna sitt skeið. Tvennt stendur upp úr í mínum huga. Aldarafmæli Grundar og lok Covid 19 tímabilsins. Þó er óhætt að segja að við erum ekki alveg laus við Covid 19, heldur er það orðið hluti af okkar daglega lífi og ekki nauðsynlegt, í það minnsta ekki eins og er, að tækla smitin af þeirri hörku sem leiddu af sér einangrun heimilismanna og vanlíðanar þeirra, aðstandenda og ekki síður starfsfólks Grundarheimilanna. Ég hef í fyrri pistlum fjallað um Covid 19, aðgerðir okkar, afleiðingar og læt þar við sitja í bili. Eflaust koma einhverjir aðrir slíkir sjúkdómar aftur sem gera okkur skráveifu, og þá tökum við á því eins og við þekkjum best til. Hitt atriðið sem ég nefndi hér að framan er 100 ára afmæli Grundar. Ég er afskaplega stoltur og ánægður með hvernig til tókst að minnast þessara merku tímamóta. Það hefur þó líklega ekki hvarflað að langafa mínum Sigurbirni og hans samstarfsmönnum fyrir rúmum hundrað árum að Grund sé og hafi verið sá mikli máttarstólpi í öldrunarþjónustu landsins og raun ber vitni. Grund var fyrstu rúma þrjá áratugina eina alvöru öldrunarstofnun landsins og eftir að Hrafnista tekur til starfa á sjötta áratugnum þá hafa þessi tvö heimili verið tvö þau stærstu í öldrunarbransa landsins. Það er vandaverk að halda áfram á þeirri góðu braut sem forfeður mínir mörkuðu og auðvitað kemst ég ekki með tærnar þar sem þeir höfðu hælana. Framundan eru bjartir tímar og tímar mikilla áskorana í öldrunarþjónustu. Aldurssamsetning þjóðarinnar er með þeim hætti að neytendum öldrunarþjónustu kemur til með að fjölga verulega á næstu árum og áratugum, eitthvað sem margir aðrir atvinnuvegir búa ekki við. Með pistli þessum vil ég nota tækifærið og þakka heimilisfólki Grundarheimilanna fyrir þrautseigju í Covid 19 faraldri og skilning aðstandenda á þeim aðgerðum sem við gripum til vegna faraldursins. Sérstakar þakkir færi ég öllu starfsfólki Grundarheimilanna fyrir það framúrskarandi góða starf sem þið hafið innt af hendi undir þeim mjög svo erfiðu kringumstæðum sem faraldur síðustu rúmlega tveggja ára hefur valdið okkur. Þið eruð ómetanleg. Kveðja og gleðilegt nýtt ár, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna

Blessuð skatan

Í dag lykta mörg hús landsmanna ansi illa. Þar á meðal eldhús og borðsalir Grundarheimilanna. Auk skötu verður boðið upp á saltfisk þannig að það finna vonandi allir eitthvað við sitt hæfi. Hef einnig heyrt utan af mér að einhvers staðar verði hægt að næla sé í flatbökubita. Sel það ekki dýrara en ég keypti. Þegar við Alda tókum saman fyrir tæpum 13 árum hafði ég aldrei smakkað skötu. Datt það aldrei í hug, þvílík ólykt af þessum mat, sem væri eflaust mikið skemmdur. Þrátt fyrir áskoranir þess efnis að prófa og að bragðið væri allt annað en lyktin þá fékk ég mér aldrei bita af skötu. En þar sem Alda var vön skötu frá blautu barnsbeini þá fékk hún mig til að smakka, bara einu sinni. Og viti menn, ég kolféll fyrir bragðinu. Sé meira að segja pínu eftir því að hafa ekki smakkað fyrr, þvílíkt lostæti sem vel kæst skata er. Ég er mikill gráðostamaður og þegar ég prófaði skötuna í fyrsta sinn fannst mér eins og ég væri að borða heitan gráðost. Það eru ef til vill ekki allir sammála mér með þessa gráðostalýsingu en mér finnst hún eiga vel við. Ég hlakka alltaf mikið til Þorláksmessu að fá mér rjúkandi heita skötu, kartöflur og íslenskt smjör (já ég veit að ég er ekki kominn ennþá í hnoðmörinn) seinni part dags ásamt malti og appelsíni. Borða alveg á mig gat og finna um kvöldið hvernig smá hluti af skinninu innan á kinnunum flagnar lítillega af. Dásamlegt. Alda hafði aldrei prófað rjúpur áður en við tókum saman. Hún prófaði þær á aðfangadagskvöld og líkar mjög vel. Þannig að við lærðum nýjar matarvenjur af hvort öðru um jólahátíðina og græddum bæði helling á því. Verði ykkur að góðu í skötunni og rjúpunum, eða hverju öðru því sem þið snæðið um jólahátíðina. Kveðja og gleðileg jól, Gísli Páll, forstjóri Grundarheimilanna